1 Ти, Кој живееш под покрив на Сèвишниот, што се одморуваш во сенката на Сèдржителот,
2 речи му на Господа: „Прибежиште мое! Тврдино моја! Боже мој, на Кого се надевам!”
3 Зашто Тој ќе те ослободи од примката на ловецот, од гибелниот помор.
4 Ќе те заштити со Своите крила, и ќе се засолниш под Неговите крила. Неговата вистина е штит и закрила!
5 Не ќе се боиш од ноќен страв, ниту од стрелата што лета дење,
6 ни од поморот, што се поткрадува во темнина, ни од гибелта што опустува напладне.
7 И нека паѓаат илјади покрај тебе, десетици илјади до Твојата десница, но до тебе нема да се приближи!
8 Само штом погледнеш со окото, веќе ќе ја видиш платата на грешниците.
9 Зашто Господ е твое засолниште, го избра Сèвишниот за своја закрила.
10 Нема да те најде несреќата, неволјата нема да се приближи до твојот шатор.
11 Зашто им заповеда на Своите ангели, да те чуваат на сите твои патишта.
12 Ќе те носат на раце, за да не се сопнеш на камен.
13 Со ногата ќе газиш лав и лутица, ќе ги згазиш лавчето и змијата.
14 Ќе го избавам зашто ме љуби, ќе го закрилам зашто Го познава Моето име.
15 Ќе Ме повика, а Јас ќе го услишам, со него ќе бидам во неволја, ќе го спасам и ќе го прославам.
16 Ќе го наситам со многу денови, ќе му го покажам Моето спасение.