11 Неправедни сведоци станаа: ме прашуваат за она што не знам.
12 Ми враќаат зло за добро, мојата душа запаѓа во осаменост.
13 А јас носев вреќиште, кога тие беа болни ја измачував својата душа со пост, и молитвата ми се враќаше во пазувата.
14 Обиколував тажен, како за пријател, за брат, од тага се наведнав, како оној што жали за мајката.
15 А сега кога се сопнав јас, тие се радуваат, се собраа против мене, за да удрат одненадеж, и непрекратно ме растргнуваат.
16 Со нечесните и потсмешливи безработници, чкртаат со забите на мене.
17 О, Господи! До кога ќе гледаш? Избави ми ја душата од нивните напади, одземи им го на лавовите единственото мое добро!