10 Моето срце удира силно, силата ме остава, и гасне светлината на очниот вид.
11 Пријателите и другарите се отстранија од моите рани, и моите најблиски стојат далеку.
12 Ми поставуваат стапици, оние кои ми го дебнат животот, кои ми сакаат несреќа, ми се закануваат со пропаст и секогаш смислуваат измама.
13 А јас сум како глув и ништо не слушам и како нем, уста не отворам.
14 Станав како човек што не слуша и кој нема одговор во устата.
15 Зашто, о, Господи, на Тебе се надевам, Ти ќе ме услишиш, Господи, Боже мој!
16 Зашто реков: „Нека не се радуваат над мене; кога ногата ќе ми се сопне, нека не се креваат над мене!”