2 Штити ме од множество лукави, скриј ме од бесот на злодејците.
3 Кои ги острат јазиците како мечеви, исфрлаат отровни зборови како стрели,
4 за да го ранат потајно невиниот, за да го ранат одненадеж, не плашејќи се од ништо.
5 Подготвени се за пакосно дело, смислуваат како да постават крадум стапици и зборуваат: „Кој ќе нè види?”
6 Измислуваат злодела, спремни сме со смислени намери: мислата и човечкото срце се длабока бездна.
7 Но Бог ги ранува со стрела, одненадеж ги прекриваат рани.
8 Сопствениот јазик ќе ги сопне, ќе бегаат од нив оние што ги гледаат: