13 И така, дали само јас го чував напразно моето срце чисто и ги миев рацете во невиност.
14 Кога примав удари секој ден, и казна утро по утро?
15 Да речев: „Ќе зборувам како нив,” ете, би бил предавник на родот на твоите синови.
16 И размислував како да го сознаам тоа: но ми се гледаше мачно во моите очи,
17 сè додека не најдов влез во Божјото Светилиште, и го согледав каков им е свршетокот.
18 Навистина, Ти ги поставуваш на лизгава патека, ги обрнуваш во пропаст!
19 Како одеднаш, тие стигнаа во запустување, погинаа, исчезнаа од ужаси!