34 Кога ги убиваше, Го бараа, и пак прашуваа за Бога;
35 си спомнуваа дека Бог е нивна карпа и Сèвишниот нивен Откупител.
36 Но пак Го измамуваа со својата уста и Го лажеа со својот јазик.
37 Нивното срце не беше наполно со Него, ниту беа верни на Неговиот Завет.
38 А Тој милостиво им го проштаваше гревот и не ги погубуваше; често го воздржуваше Својот гнев, за да не пламне со сета жестина.
39 Си спомнуваше дека се тело, и здив што заминува и не се враќа веќе.
40 Колку Го огорчуваа во пустината, и Го жалостеа во безводен крај!