39 Си спомнуваше дека се тело, и здив што заминува и не се враќа веќе.
40 Колку Го огорчуваа во пустината, и Го жалостеа во безводен крај!
41 Сè наново Го искушуваа Бога и Го ограничија Израелевиот Светец,
42 не спомнувајќи си за Неговата рака, ни за денот кога ги избави од непријателите,
43 ни за Неговите знаци во Египет, ни за чудесните дела во Зоанското Поле.
44 Им ги претвори реките во крв, и нивните потоци, за да не пијат.
45 Испрати стршели на нив, за да ги погубуваат.