1 A Dhia, is tú mo Dhíasa; sírfe mé thú go moch: atá manam tartmhar chugad, atá mfeóil míanmhar chugad a ttalamh thirm thartmhar, mar nach bhfuilid uisgeadha;
2 Dfaicsin do chumhachd agus do ghlóire, mar do chonnairc mé thú annsa tsanctora.
3 Oír is féarr do chinéul grádhach, ná beatha, molfa mo bhéul thú.
4 Marso bheinneochad thú an feadh mhairfiod: ann thainm tóigfiod súas mo lámha.
5 Sáiseochthar manam mar budh le méathus agus le smior; agus re puisinibh gairdeacha mholfas mo bhéul thú:
6 A núair chuimhnighim ort air mo leabuidh, agus annsa noidhche fhaire mar smuáinim ort.
7 Do bhrígh go rabhuis mar chabhair agam, agus do dhéan gáirdeachus a sgáile do sciathán.
8 Leanaidh manam go dlú ort: connmhann do lámh dheas súas mé.
9 Agus an lucht íarrus manam, chum a mhillte, rachaid annsna codchaibh is isle don talamh.
10 Dóirtfighthear a bhfuil ris an ccloidheamh: béid na ccuid ronna ag sionnchaibh.
11 Agus do dhéana an rígh lúathgháir a Ndia; do dhéana gach áon mhionnuigheas thrídsion glóir: oír druidfear béul na druinge do ní bréuga.