2 Bûm yn fud a distaw,cedwais yn dawel, ond i ddim diben;gwaethygodd fy mhoen,
3 llosgodd fy nghalon o'm mewn;wrth imi fyfyrio, cyneuodd tâna thorrais allan i ddweud,
4 “ARGLWYDD, pâr imi wybod fy niwedd,a beth yw nifer fy nyddiau;dangos imi mor feidrol ydwyf.
5 Wele, yr wyt wedi gwneud fy nyddiau fel dyrnfedd,ac y mae fy oes fel dim yn dy olwg;yn wir, chwa o wynt yw pob un byw,Sela
6 “ac y mae'n mynd a dod fel cysgod;yn wir, ofer yw'r holl gyfoeth a bentyrra,ac ni ŵyr pwy fydd yn ei gasglu.
7 “Ac yn awr, Arglwydd, am beth y disgwyliaf?Y mae fy ngobaith ynot ti.
8 Gwared fi o'm holl droseddau,paid â'm gwneud yn wawd i'r ynfyd.