2 Faoi mar a shantaíonn an eilitna sruthanna uisceis amhlaidh a shantaíonn m'anamthusa, a Dhia.
3 Tá cíocras chun Dé ar m'anamchun Dé bheo;cá huair a thiocfaidh mé go bhfeicfidh mégnúis mo Dhé.
4 Is iad mo dheora is bia domde lá agus d'oíchenuair a fhiafraítear díom in aghaidh an lae:“Cá bhfuil do Dhia?”
5 Ar na nithe seo a dhéanaim mo mhachnamhnuair a chuirim mo racht díom:mar a ghluaisinn i dtosach an tsluaag triall ar theach Dé dom,le gártha gairdis agus moltai ndáil fleá agus féile.
6 Cén fáth a bhfuil tú buartha, a anam liom,faoi mhíshuaimhneas istigh ionam?Cuir do dhóchas i nDia; molfaidh mé go fóill é;mo shlánaitheoir agus mo Dhia é.
7 Tá m'anam go buartha istigh ionam,is ort a bhím ag cuimhneamhó thír na Iordáine, ó Hearmón,agus fós ó Shliabh Mizeár.
8 Glaonn na duibheagáin ar a chéilele torann do chuid easanna.Tagann do thonnta agus do thuilte go léirina gcaisí anuas orm.