2 Ó thosach sular saolaíodh na sléibhte,sular rugadh an talamh agus an chruinne,is tú Dia gan tús gan deireadh.
3 Déanann tú deannach arís den duineá rá: “Ar ais libh, a Ádhamhchlann.”
4 Óir níl míle bliain i d'fhianaiseach mar an lá a d'imigh tharainn inné,nó mar a bheadh faire na hoíche.
5 Sciobann tú chun siúil iad amhail aisling,nó mar fhéar úrghlas na maidine.
6 Eascraíonn sé ar maidin agus bláthaíonn sébaintear é agus feonn sé um thráthnóna.
7 Táimid dár gcnaí go dearfa le d'fhearg;scanraítear sinn le dásacht do dhíbheirge.
8 Chuir tú ár n‑urchóidí os do choinne,ár bpeacaí folaithe faoi sholas do ghnúise.