ទំនុក‌ដំកើង 55 KHOV

ពាក្យ​អធិស្ឋាន​របស់​មនុស្ស​ដែល​ត្រូវ​គេ​ក្បត់​ចិត្ត

ទំនុក​ជា​សេចក្ដី​បង្រៀន​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​ទ្រង់​លើក​សំរាប់​មេ​ភ្លេង ត្រូវ​លេង​ដោយ​ប្រដាប់​មាន​ខ្សែ។

1 ឱ​ព្រះ‌អង្គ​អើយ សូម​ផ្ទៀង​ព្រះ‌កាណ៌ស្តាប់​សេចក្ដី​ដែល​ទូល‌បង្គំ​អធិស្ឋានសូម​កុំ​លាក់​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ពាក្យ​ដែល​ទូល‌បង្គំ​ទូល‌អង្វរ​ឡើយ

2 សូម​សំកាំង​ស្តាប់ ហើយ​ឆ្លើយ​មក​ទូល‌បង្គំ​ផងទូល‌បង្គំ​អន្ទះ‌អន្ទែង ហើយ​ថ្ងូរដោយ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​ទូល‌បង្គំ

3 គឺ​ដោយ​ព្រោះ​សំឡេង​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវនិង​សេចក្ដី​សង្កត់‌សង្កិន​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់ដ្បិត​គេ​ទំលាក់​ការ​ទុច្ចរិត​មក​លើ​ទូល‌បង្គំព្រម​ទាំង​បៀត‌បៀន​ទូល‌បង្គំ​ដោយ​សេចក្ដី​កំហឹង

4 ចិត្ត​ទូល‌បង្គំ​អន្ទះ‌សា​នៅ​ក្នុង​ខ្លួនហើយ​សេចក្ដី​ស្ញែង​ខ្លាច​ចំពោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់បាន​គ្រប​សង្កត់​លើ​ទូល‌បង្គំ

5 ទូល‌បង្គំ​បាន​កើត​មាន​សេចក្ដី​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​ញាប់‌ញ័រសេចក្ដី​តក់‌ស្លុត​បាន​បង្គ្រប​ទូល‌បង្គំ​ហើយ

6 នោះ​ទូល‌បង្គំ​បាន​ពោល​ថាឱ​បើ​សិន​ណា​ជា​មាន​ស្លាប​ដូច​ជា​ព្រាប​ទៅ​រ៉ានោះ​អញ​នឹង​ហើរ​ចេញ​ទៅ ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សុខ

7 អើ យ៉ាង​នោះ​ទូល‌បង្គំ​នឹង​បាន​ទៅ​ឆ្ងាយស្នាក់​នៅ​ឯ​ទី​រហោ‌ស្ថាន​វិញ។

8 ៙ ទូល‌បង្គំ​នឹង​បាន​រត់​ជា​ប្រញាប់​ទៅ​ឯ​ទី​ជ្រកឲ្យ​បាន​រួច​ពី​ខ្យល់​គំហុក និង​ព្យុះ​សង្ឃរា

9 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​បំផ្លាញ​គំនិត​គេឲ្យ​គេ​និយាយ​សុទ្ធ​តែ​ខុស​គ្នាដ្បិត​ទូល‌បង្គំ​បាន​ឃើញ​សេចក្ដី​ច្រឡោតនិង​សេចក្ដី​ទាស់‌ទែង​គ្នា នៅ​ក្នុង​ទី​ក្រុង

10 ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ គេ​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​នោះនៅ​លើ​កំផែង​ជុំវិញ​ទី​ក្រុងនៅ​ខាង​ក្នុង មាន​សុទ្ធ​តែ​សេចក្ដី​នឿយ‌ហត់ហើយ​ព្រួយ​ចិត្ត

11 មាន​ការ​អាក្រក់​នៅ​កណ្តាល​ទី​ក្រុងសេចក្ដី​សង្កត់‌សង្កិន ហើយ​ឆ‌បោកមិន​ចេះ​បាត់​ពី​ផ្លូវ​ក្រុង​ឡើយ។

12 ៙ មិន​មែន​ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​ដែល​បក​កេរ្តិ៍​ខ្ញុំយ៉ាង​នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ធន់‌ទ្រាំ​បានក៏​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ស្អប់​ខ្ញុំ​ដែល​លើក​ខ្លួន​ទាស់​នឹង​ខ្ញុំនោះ​ខ្ញុំ​នឹង​បាន​ពួន​ខ្លួន​ឲ្យ​រួច​ពី​គេ

13 គឺ​ជា​អ្នក​ឯង​វិញ ជា​មនុស្ស​ស្មើ​គ្នា​នឹង​ខ្ញុំជា​ភឿន ហើយ​ជា​សំឡាញ់​ស្និទ្ធ‌ស្នាល​នឹង​ខ្ញុំ

14 យើង​បាន​ធ្លាប់​ប្រឹក្សា​គ្នា​យ៉ាង​ផ្អែម‌ល្ហែមក៏​ដើរ​ជា​មួយ​គ្នា នៅ​កណ្តាល​ហ្វូង​មនុស្ស ក្នុង​ដំណាក់​ព្រះ

15 សូម​ឲ្យ​សេចក្ដី​ស្លាប់​លោ​មក​គ្រប​លើ​គេឲ្យ​គេ​ចុះ​ទាំង​រស់​ទៅ​ក្នុង​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់ដ្បិត​មាន​អំពើ​អាក្រក់​នៅ​ក្នុង​ទី​លំនៅ​របស់​គេហើយ​នៅ​ខាង​ក្នុង​គេ​ផង

16 ចំណែក​ខ្ញុំ​នឹង​អំពាវ‌នាវ​ដល់​ព្រះហើយ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​ខ្ញុំ

17 ខ្ញុំ​នឹង​អធិស្ឋាន ហើយ​ស្រែក​ថ្ងូរ ទាំង​ពេល​ល្ងាចពេល​ព្រឹក និង​ថ្ងៃ​ត្រង់​ផងហើយ​ទ្រង់​នឹង​ស្តាប់​សំឡេង​ខ្ញុំ​ជា​មិន​ខាន

18 ទ្រង់​បាន​ដោះ​ព្រលឹង​ខ្ញុំ ឲ្យ​រួច​ពី​សឹក​សង្គ្រាមដោយ​សុខ‌សាន្តដ្បិត​មាន​គេ​ទាស់​ទទឹង​ខ្ញុំ​ជា​ច្រើន

19 ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ឮ​ហើយ​នឹង​ធ្វើ​សប​ដល់​គេគឺ​ជា​ព្រះ​ដែល​គង់​នៅ​តាំង​ពី​អស់​កល្បរៀង​មក​នោះ​ហើយ។–បង្អង់៙ គេ​មិន​ព្រម​ប្រែ​ចិត្ត​សោះ ក៏​មិន​កោត‌ខ្លាច​ដល់​ព្រះ​ដែរ

20 គេ​បាន​លូក​ដៃ​ទៅ​ទាស់​នឹង​មិត្រ ដែល​ជា​មេត្រី​នឹង​គេគេ​បាន​ក្បត់​ចំពោះ​សញ្ញា​របស់​ខ្លួន​ហើយ

21 មាត់​គេ​រឥល​ជាង​ខ្លាញ់តែ​ចិត្ត​គេ​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ចំបាំង​វិញវាចា​គេ​ទន់‌ល្វន់​ជាង​ប្រេងប៉ុន្តែ​ពាក្យ​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ដាវ​ហូត​ស្រាប់

22 ចូរ​ផ្ទេរ​បន្ទុក​របស់​អ្នក​ទៅ​លើ​ព្រះ‌យេហូវ៉ានោះ​ទ្រង់​នឹង​ជួយ​ទប់‌ទល់​អ្នកទ្រង់​មិន​ព្រម​ឲ្យ​មនុស្ស​សុចរិត​ត្រូវ​រង្គើ​ឡើយ

23 តែ​ឱ​ព្រះ‌អង្គ​អើយទ្រង់​នឹង​ឲ្យ​គេ​ចុះ​ទៅ​ឯ​រណ្តៅ​នៃ​សេចក្ដី​ហិន‌វិនាសពួក​មនុស្ស​កំចាយ​ឈាម ហើយ​មនុស្ស​ឧបាយ‌កលនឹង​រស់​នៅ​មិន​ដល់​ត្រឹម​ពាក់​កណ្តាល​អាយុ​ផងតែ​ទូល‌បង្គំ​នឹង​ទុក​ចិត្ត​ដល់​ទ្រង់​វិញ។