1 Fy enaid mawl sanct Duw yr Ion,a chwbl o’m eigion ynof.
2 Fy enaid n’âd fawl f’Arglwydd nef,na’i ddoniau ef yn angof.
3 Yr hwn sy’n maddau dy holl ddrwg,yr hwn a’th ddwg o’th lesgedd:
4 Yr hwn a weryd d’oes yn llon,drwy goron a’i drugaredd.
5 Hwn a ddiwalla d’enau diâ’i lawn ddaioni pybyr:Drwy adnewyddu yt’ dy nerth,mor brydferth a’r hen eryr.
6 Yr Ion cyfiawnder, barn a wnaii’r rhai sydd orthrymedig.
7 Dangos a wnaeth ei brif-ffyrdd heni Foesen yn nodedig:Ac i Israel ei holl ddawn.
8 Duw llawn yw o drugaredd:Hwyr yw ei lid, parod ei râd,fal dyna gariad rhyfedd.
9 Nid ymryson ef â ni byth,nid beunydd chwyth digofaint,
10 Nid yn ol ein drygau y gwnaiâ ni: ni’n cosbai cymmaint.
11 Cyhyd ac yw’r ffurfafen fawroddi ar y llawr o uchder,Cymaint i’r rhai a’i hofnant ef,sydd nawdd Duw nef bob amser.
12 Os pell yw’r dwyrain olau hinoddiwrth orllewin fachlud:Cyn belled ein holl bechod llym,oddiwrthym ef a’i symmud.
13 Ac fel y bydd nawdd,serch, a chwanttâd da iw blant naturiol,Felly cawn serch ein tâd o’r nef,os ofnwn ef yn dduwiol.
14 Efe a’n hedwyn ni yn llwyr,fe wyr mai llwch yw’n defnydd:
15 Oes dyn fel gwellt-glas sy’n teghau,neu ddail, neu flodau maesydd.
16 Yr hwn, cyn gynted ac y dely gwynt â’i awel drosodd:A chwythir ymaith felly o’i le,na wyddis ple y tyfodd.
17 Ond graslawn drugaredd a fydd,yn lân dragywydd feddiant,O oes i oes heb drangc, heb drai,gan Dduw i’r rhai ai’ hofnant.
18 A’i gyfiownder i blant y planta gadwant ei gyfammod:O chofiant ei orchmynion ef,mae tyrnas nef yn barod.
19 Yno y mae ei orseddfa ef,sef yn y nef tragwyddol:A llywio y mae ef bob peth,drwy ei frenhinieth nefol.
20 Bendithiwch chwi yr Arglwydd Ion,angylion, a’i holl gedyrn.Ei lân orchymmyn ef a wnewch,a’i lais gwrandewch yn drachwyrn.
21 Bendithiwch chwi yr Arglwydd ner,ei luoedd tyner tirion.Ei wyllys gwnewch, canlynwch wir,chwychwi ei gywir weision.
22 Bendithiwch chwi yr Arglwydd nef,ei hollwaith ef sy hylwydd:Ymmhob mân oll o’i drefn a’i hawl,O f’enaid mawl di’r Arglwydd.