1 Wrth gamwedd dyn annuwiol surmae’n eglur yn fy nghalon,Nad oes ofn Duw, na’i farn,na’i ddrwgo flaen ei olwg trowsion.
2 Mae yn cyd ddwyn â’i fai ei hun,ni wyl mo’i wrthun drosedd:Nes cael yn eglur i’r holl fydei gâs wyd, a’i anwiredd.
3 Os ei ymadrodd, mae heb wir,ei enau dihir hydwyll,Ni fyn wneuthur dim da ychwaith,yr adyn diffaith dibwyll.
4 Ef yn ei wely ni chais hun,ond gosod llun ar gelwydd:Os yn effro, neu yn ei waith,ni ochel daith annedwydd.
5 Dy drugaredd (fy Arglwydd Ion)sydd hyd eithafon nefoedd:A'th wirionedd di sydd yn gwau,hyd y cymylau dyfroedd.
6 Dy uniondeb fel mynydd mawr,dy farn fel llawr yr eigion.Dy nerth fyth felly a barhâ,i gadw da, a dynion.
7 O mor werth fawr (fy Arglwydd Dduw)i bawb yw dy drugaredd!I blant dynion da iawn yw bodynghysgod dy adanedd.
8 Cyflawn o frasder yw’r ty tau,lle lenwir hwythau hefyd.Lle y cânt ddiod gennyt Ion,o flasus afon hyfryd.
9 Gyda thi mae y loywffrwd hon,a dardd o ffynnon einioes:A'th deg oleuni, ac â’th râd,y cawn oleuad eisoes.
10 O ystyn etto i barhau,dy drugareddau tirion:Ni a’th adwaenom di, a’th ddawn,i’r rhai sydd uniawn galon.
11 O Dduw im’ herbyn i na ddoed,na ffyrdd, na throed y balchffol,A llestair attaf, fel na ddaw na gwaith,na llaw’r annuwiol.
12 Felly y syrthiodd gynt, yn wir,y rhai enwir a’r drygwaith,Felly gwthiwyd i lawr hwyntwy,heb godi mwy yr eilwaith.