1 Gwrandewch chwi y bobloedd i gyd,trigolion byd doellwch,
2 Gwerin, tlawd, bonheddig, a chryfcyfoethog hyf ystyriwch.
3 O’m genau daw doethair didwyll,â’m calon pwyll fyfyriaf,
4 A’m clust gwrandawaf ddameg ddwysâ’m llais cerdd fwys a ganaf.
5 Paham yr ofnaf ddrygau’r bydyn amser adfyd atcas?Pan fo anwiredd wedi cau,wrth fy sodlau o’m cwmpas.
6 Mae llawer rhai o wyr y byd,mewn golud a’mddiriedant:A thrwy siarad am werth, a rhiy rhei’ni y rhodresant.
7 Ond ni wareda neb mo’i frawd,ni thâl yn ddidlawd drosto,Ac mi chymer Duw y fâth dâl,nac iawn mor sâl amdano.
8 Sef pryniad enaid dyn drud sydd,a hyn byth gorfydd peidio,
9 Fel y gallo efe fyw byth,heb fynd i nyth yr amdo.
10 Gwelir mai’r bedd yw lletty’r doeth,y ffol ar annoeth unwedd:Marw yw’r naill, a marw yw’r llalli arall gâd ei annedd.
11 Meddwl am ei hadeilad byth,yn ddilyth y parhâant:Am hyn wrth eu henwau yn wirhenwau eu tir a alwant.
12 Ni phery dyn o gnawdol dras,mewn urddas er ei adail,Diau pob dyn, pan ddel ei ddydd,a derfydd fal anifail.
13 Dyma eu ffordd, ffordd ffioledd fydd,na welant ddydd yn passio.Er hyn eu hil a ddel iw’ holfydd yn eu canmol etto.
14 Angeu yw terfyn pob dyn byw,i hwn nid yw ond tamaid:Myned sydd raid o’r ty i’r bedd:yn rhwym un wedd a’r defaid.
15 Daw dydd i’r cyfion dranoeth teg,daw ym’ ychwaneg ystyn:Daw ym’ o’r bedd godiad i fyw,deheulaw Duw a’m derbyn.
16 Er codi o wr mewn parch neu dda,nac ofna di un gronyn:Ei olud ef, na’i barch, na’i dda,i’r bedd nid â iw ddylyn.
17 Hwn tra fu fyw yn rhodio llawr,gwnai’n fawr o hono’i hunan,Gwna honot ti dy hun yn fwy,a hwynt hwy a’th ganmolan.
18 At oes ei dadau hwn pan ddel,â i’r bedd dirgel efrydd.
19 Dyn mewn anrydedd heb ddeall(fal llwdn o wall) a dderfydd.