1 O cofia Ddafydd, fy Nuw Ner,a’i holl wrth-flinder hefyd:
2 Pa lw adduned a roes foi Dduw Jaco, gan dwedyd,
3 Nid âf o fewn pabell fy nhy,a’m gwely mwy nis dringaf:
4 Ni roddaf i’m dau lygad hun,amrantun chwaith ni chysgaf:
5 Nes caffwyf gyflo yn ddi rus,i Arglwydd grymus Jaco.
6 Wele’n Ephrata clywsom fodlle o breswylfod iddo.Cawsom hi ym meusydd y coed.
7 Pawb doed iw bebyll tirion:Awn, ymgrymwn, pawb ufyddhaed,wrth ei faingc droed yn union.
8 F’arglwydd, cyfod i’th esmwyth lys,a’th arch o rymmus fowredd.
9 Gwisged d’offeiriaid gyfion fraint,gwisged dy Sainct wirionedd.
10 Er mwyn Dafydd dy ffyddlon wâs,na thyn dy râs yn llidiog:Ac na wrthneba di er neb,mo wyneb dy enneiniog.
11 I Ddafydd rhoes yr Ion iw gwir,a chedwir hwn heb wyredd:O ffrwyth dy gorph rhof ar dy faingc,it iraidd gaingc i eistedd.
12 Fy neddfau a’m cyfammod i,dy feibion di os cadwant:O blann i blann o gaingc i gaingc,hwy ar dy faingc a farnant.
13 Cans fy Arglwydd, o serch a bodd,a rag-ddewisodd Seion:I drigo ynthi rhoes ei fryd,gan ddwedyd geiriau tirion:
14 Hon fyth fydd fy ngorphwysfa i,o hoffder ynthi trigaf.
15 Bendithiaf hi â bwyd di ball,a’i thlawd diwall o fara.
16 Ag iechydwriaeth, medd Duw naf,y gwisgaf ei heglwyswyr:A rhoddaf yngenau pob Sancto’i mewn, ogoniant psallwyr.
17 Paraf hyn oll, ac felly y bydd,corn Dafydd yn goronog:Felly darperais, gan fy mhwyll,brif ganwyll i’m eneiniog.
18 Am ei elynion, o bob parth,y gwiscaf warth a gwradwydd,Paraf hefyd iw goron foflodeuo: medd yr Arglwydd.