24 Cans ni’ch llysodd, ni’ch dirmygodd,ni chuddiodd ei wynebpryd,Eithr gwrandawodd weddi y gwan,a’i duchan yn ei adfyd.
25 Honot ti bydd, ac i ti gweddmewn aml orsedd fy moliant.I Dduw rhof f’addunedau’n llongar bron y rhai a’i hofnant.
26 Diwellir y tlodion:a’r rhai a geisiai yr ArglwyddA’i molant ef, fo gaiff (gwir yw)eich enaid fyw’n dragywydd.
27 Trigolion byd a dront yn rhwyddat yr Arglwydd pan gofiant:A holl dylwythau’r ddaear hondônt gar ei fron, ymgrymant.
28 Cans yr Arglwydd biau’r dyrnas,a holl gwmpas y bydoedd:Ac uwch eu llaw, ef unig syddben llywydd y cenhedloedd.
29 Y cyfoethogion a fwytânt,addolant yn eu gwynfyd:Rhai a ânt i’r llwch gar ei fron,a rhai, braint meirwon hefyd.
30 Y rhai’n oll a’i hâd, yn un frydgwnânt iddo gyd wasanaeth:A’r rhai’n i’r Arglwydd drwy’r holl dira rifir yn genhedlaeth.