15 Ei fwa torrir yn ddellt mân,a’i gledd a â’n ei galon:
16 Mawr yw golud yr ysceler,ond gwell prinder y cyfion.
17 Yr Arglwydd a farn bob rhyw fai,tyr freichiau’r rhai annuwiol,Ac ef a gynnail yn ddi ddig,y cyfion, ystig, gweddol.
18 Sef ef edwyn Duw ddyddiau,a gwaith pob rhai o berffaith helynt:Ac yn dragywydd Duw a wnaeth,deg etifeddiaeth iddynt.
19 Efe a’i ceidw hwynt i gyd,na chânt ar ddrygfyd wradwydd:Amser newyn hwyntwy a gânt,o borthiant ddigonolrwydd.
20 Y rhai traws enwir, heb ddim cwyn,fel brasder wyn a doddant:Caseion Duw fydd dynion drwg,hwy gyda’r mwg diflannant.
21 Y gwr annuwiol a fyn ddwynyn echwyn, byth ni thalai:A’r gwr cyfion trugarog fydd,ac a rydd, nis gommeddai.