11 A’i hiraidd frig ystyn yr oeddhyd foroedd ac afonydd:
12 Pam y rhwygaist gae’r fâth ber lwyn,i bawb i ddwyn ei ffrwythydd?Pawb ai heibio yn tynnu ei grawn,pan oedd hi’n llawn ffrwyth arni:
13 A’r baedd o’r coed yn tirio’i llawr,a’r bwystfil mawr iw phori.
14 O Dduw y lluoedd, edrych, gwyl,a dychwel i ’mgledduY winllan hon a blennaist di,â’th law, a’i rhoddi ’dyfu.
15 Lle cadarnheist i ti dy hun,dy brif blanhigyn dedwydd:
16 Llygrwyd â’r cledd, a’r tân yn faith,a hyn o waith dy gerydd.
17 I gryfhau gwr dy ddehau law,boed drostaw dy fraich nerthol,Hwn a siccrheist i ti dy hun,sef dros fab dyn dewisol.