147 Før morgonen renn, ¬ropar eg om hjelp;eg ventar på dine ord.
148 Eg ligg vaken i nattevakteneog grundar på ditt ord.
149 Herre, du som er trufast, ¬høyr når eg ropar,hald meg i live ¬etter dine domar!
150 No kjem dei ¬som skamlaust ¬forfylgjer meg,dei som er langt borte frå ¬di lov.
151 Men, Herre, du er nær,alle dine bod er sanning.
152 Av dine lovbod ¬har eg lenge skjønaat du har fastsett dei for evig.
153 Sjå mi naud og fri meg ut!For eg har ikkje gløymt di lov.