1 Til korleiaren. Etter «Morgonrodens hind». Ein Davids-salme.
2 Min Gud, min Gud, ¬kvifor har du forlate meg?Kvifor er du så langt borte ¬frå meg?Kvifor hjelper du ikkjenår eg klagar mi naud?
3 Eg ropar om dagen, Gud ¬– du svarar meg ikkje,og om natta, ¬men eg finn ikkje ro.
4 Og du er då heilag,du som tronar ¬over Israels lovsongar.
5 Til deg sette fedrane våre si lit,dei leit på deg, og du fria dei ut.
6 Dei ropa til deg og vart berga,dei leit på deg ¬og vart ikkje vonbrotne.
7 Men eg er ein makk ¬og ikkje ein mann,spotta av menneske, ¬vanvørd av folk.
8 Alle som ser meg, ¬held meg for narr,rengjer munnen ¬og rister på hovudet:
9 «Han har lagt si sak ¬i Herrens hand.No får han fria han ut ¬og berga han,han har då mannen kjær!»
10 Ja, du drog meg fram ¬frå mors livog la meg trygt ¬ved hennar bryst.
11 Frå eg vart fødd, ¬er eg kasta på deg,frå mors liv er du min Gud.
12 Så gå ikkje frå meg, ¬for nauda er nær,og det finst ingen som hjelper.
13 Sterke oksar kringset meg,Basan-stutar flokkar seg ¬rundt meg.
14 Dei spilar opp gapet mot megsom rovgriske, brølande løver.
15 Mi kraft er uttømd liksom vatn,alle mine bein har losna.Mitt hjarta er som voks,det har smelta i mitt bryst.
16 Min strupe er turr ¬som eit krusbrot,og tunga klistrar seg til ganen.Du legg meg i dødens støv.
17 Ja, hundar samlar seg om meg,ein flokk av valdsmenn ¬kringset meg;dei gjennomborar mine hender ¬og føter.
18 Kvart bein i min kropp ¬kan eg telja,folk stirer på meg ¬med skadefryd.
19 Dei skifter kleda mine ¬mellom segog kastar lodd om kappa mi.
20 Men, Herre, ¬ver ikkje langt ifrå meg,skunda deg og hjelp meg, ¬du min styrke!
21 Berga mitt liv frå sverdet,det beste eg har, frå hundevald!
22 Frels meg frå løvegapog frå villoksehorn!Du bønhøyrer meg.
23 Eg vil forkynna ditt namn ¬for mine brør,midt i lyden vil eg lova deg.
24 «Pris Herren, ¬de som har age for han,gjev han ære, all Jakobs ætt!Ja, skjelv for han, all Israels ætt!
25 For han har ikkje ¬vanvørdt ein stakkareller vendt seg frå han ¬når han var i naud.Han løynde ikkje sitt åsyn ¬for han,men høyrde han då han ropa.»
26 Frå deg kjem min lovsongi den store lyden.Eg vil halda mine lovnadermellom dei som har age for deg.
27 Dei hjelpelause ¬skal eta seg mette,dei som søkjer Herren, ¬skal prisa han.Gjev hjarta deira alltid må leva!
28 I alle land skal dei ¬minnast detteog venda om til Herren;ja, alle folk og ætterskal bøya seg og tilbe han.
29 For kongeveldet ¬høyrer Herren til,han rår over folkeslaga.
30 Ja, alle dei mektige på jordskal bøya seg og tilbe han;alle som steig ned i molda,skal bøya kne for han.Eg vil leva for Herren,
31 og mi ætt skal tena hanog vitna om han ¬for ætter som kjem.
32 Til nye ættleder skal dei forteljaat han greip inn til frelse.