1 Til korleiaren. Av Korah-songarane.Ein salme.
2 Høyr dette, alle folkeslag,lyd etter, ¬alle de som bur i verda,
3 både høg og låg, rik og fattig!
4 Min munn skal tala vise ord,vituge er mine tankar.
5 Eg bøyer mitt øyra ¬til visdomsordog løyser mi gåte ¬til tonar frå lyra.
6 Kvi skal eg ottast i vonde dagarnår eg på alle kantarmøter svikarars vondskap?
7 Dei set si lit til sitt godsog briskar seg ¬av sin store rikdom.
8 Ingen kan løysa ut sin brorog gje Gud løysepengar ¬for han,
9 – det vart for dyrt ¬å kjøpa han fri,det må gjevast opp for alltid –
10 så han kunne leva evigog aldri gå i grav.
11 Nei, han ser ¬at jamvel vismenn må døy,dårar og dumme ¬går alle til grunneog etterlèt sitt gods til andre.
12 Grava vert deira heim ¬for evig,deira bustad frå ætt til ætt,endå dei samla seg ¬åker og eng.
13 Med all sin herlegdomkan mennesket ikkje ¬leva for alltid;liksom dyra må det døy.
14 Så går det med dei ¬som lit på seg sjølve,det vert slutten for allesom er nøgde ¬med sine eigne ord. Sela
15 Som ein saueflokk ¬fer dei til dødsriket,døden er deira hyrding.Dei ærlege skal rå over deinår morgonen renn.Deira skapnad ¬går i oppløysing,i dødsriket skal dei ha ¬sin bustad.
16 Men Gud vil fria meg utor helheims vald,for han vil ta meg til seg. Sela
17 Ver ikkje redd ¬om ein mann vert rik,om velstanden aukar ¬i hans hus!
18 For når han døyr, ¬får han ingenting med,rikdomen fylgjer han ikkje ¬i grava.
19 Han kan prisa seg lukkeleg ¬her i livet:«Folk rosar deg, ¬for du gjer det godt.»
20 Likevel går han til sine fedrarog får aldri meir sjå ljoset.
21 Med all sin herlegdomskjønar mennesket ingen ting;liksom dyra må det døy.