1 Ein klagesalme som David song for Herren på grunn av den meldinga Kusj frå Benjamin hadde kome med.
2 Herre, min Gud, eg flyr til deg.Frels meg og fri meg ¬frå alle som jagar meg,
3 så dei ikkje, liksom ei løveriv meg sund og dreg meg bort– utan at nokon bergar.
4 Herre, min Gud, har eg fare såat det er urett i mine hender,
5 har eg gjort vondt mot min venog rana min motstandar ¬utan grunn,
6 så lat fienden jaga og nå meg,trakka meg levande til jordaog kasta mi ære i støvet. Sela
7 Reis deg, Herre, i din vreide,stå opp mot dei ¬som rasar imot meg!Vakna, min Gud, ¬du som stemner til doms.
8 Lat skaren av folkeslag ¬samlast ikring deg,og ta ditt sete høgt over dei!
9 Herre, du som dømer folka,hjelp meg til min rett,for eg er rettvis og heil i mi ferd.
10 Gjer ende på vondskapen ¬åt dei gudlause,men lat den rettferdige ¬verta ståande!Du som prøver hjarto ¬og nyrer,du er ein rettferdig Gud.
11 Gud er mitt vernande skjold,han frelser dei ærlege av hjarta.
12 Gud er ein rettferdig domar,ein Gud ¬som feller dom kvar dag.
13 Sanneleg, ¬fienden kvesser atter sverdet,spenner bogen og siktar.
14 Men sjølv vert han råka ¬av dei drepande våpenog dei brennande piler ¬han steller til.
15 Sjå, han er svanger ¬med vondskap,har avla udåd og føder svik.
16 Han har grave eit hol ¬og gjort det djupt,men sjølv fell han ned ¬i den grava han grov.
17 Den udåden han har tenkt ut,kjem over hans eige hovud,valdsferda råkar ¬hans eigen skalle.
18 Eg prisar Herren ¬for hans rettferdog lovsyng namnet åt Herren, ¬Den Høgste.