2 Synda kviskrar sine ordtil den gudlause, ¬djupt i hans hjarta.Age for Gud veit han ikkje av.
3 Når han ser på seg sjølv, ¬vert han smigra;han finn inga synd å hata.
4 Dei ord han talar, ¬er lygn og svik.Han har halde opp ¬med å gjera godtog bera seg visleg åt.
5 Han ligg og tenkjer ut ¬vondskap.Han slår inn på ein veg ¬som ikkje er god,og viser ikkje det vonde frå seg.
6 Herre, til himmelen ¬når di miskunn,til skyene rekk din truskap.
7 Di rettferd er som mektige fjell,som det store havdjup ¬er dine domar.Du bergar menneske og dyr.
8 Herre, kor dyrverdig ¬di miskunn er! I skuggen av dine venger, Gud,søkjer menneskeborna livd.